برای افزایش طول عمر چه چیز و چه زمانی بخوریم؟
خراسان رضوی پروفسور والتر لونگو تحقیقاتی را بر روی حیوانات و انسان ها انجام می دهد تا مشخص نماید، چگونه تغذیه بر پیری و طول عمر سالم تأثیر می گذارد.
به گزارش دیلی، پروفسور والتر لونگو، استاد دانشگاه کالیفرنیای جنوبی اظهار نمود: بررسی انواع تحقیقات تغذیه از مطالعات روی حیوانات آزمایشگاهی تا تحقیقات اپیدمیولوژیک در جمعیت های انسانی تصویر واضح تری از رژیم غذایی ایده آل جهت زندگی طولانی تر و سالم تر عرضه می دهد.
در یک مقاله تحقیقاتی که شامل مروری بر تحقیقات گذشته است، لونگو و همکار تحقیقاتی وی، روزالین اندرسون از دانشگاه ویسکانسین، «رژیم غذایی طول عمر» را بر مبنای رژیم غذایی از ترکیب غذا و کالری دریافتی گرفته تا طول و تناوب دوره های روزه داری توصیف می کنند.
لونگو اظهار داشت: ما ارتباط بین مواد مغذی، روزه داری، ژن ها و طول عمر را در کوتاه مدت بررسی کردیم و پیوندها را با مطالعات بالینی و اپیدمیولوژیک در پستانداران و انسان ها، همچون ۱۰۰ ساله ها مرتبط کردیم. با اتخاذ نگاهی مبتنی بر بیشتر از یک قرن تحقیق، می توانیم آغاز به تعریف یک رژیم غذایی برای طول عمر نماییم که پایه ای محکم برای سفارش های تغذیه ای و تحقیقات آینده است.
لونگو و اندرسون صدها تحقیق را در مورد تغذیه، بیماریها و طول عمر در حیوانات آزمایشگاهی و انسان بررسی کردند و آنها را با تحقیقات خود در مورد مواد مغذی و پیری ترکیب کردند. این تجزیه وتحلیل شامل رژیم های غذایی محبوب مانند رژیم های محدودکننده کالری کل، رژیم کتوژنیک پرچرب و کم کربوهیدرات، رژیم های گیاهخواری و وگان و رژیم مدیترانه ای بود.
تحقیق کنونی همینطور مروری بر اشکال مختلف روزه داری، همچون رژیم غذایی کوتاه مدت که واکنش روزه داری بدن را تقلید می کند، روزه داری متناوب (مکرر و کوتاه مدت) و روزه داری دوره ای (دو روز یا بیشتر در ماه روزه داری یا رژیم های مشابه روزه داری) را شامل می شود.
این گروه علاوه بر بررسی داده های طول عمر از مطالعات اپیدمیولوژیک، این تحقیقات را به عوامل رژیم غذایی خاصی مرتبط کرد که بر چندین مسیر ژنتیکی تنظیم کننده طول عمر مشترک بین حیوانات و انسان ها همینطور بر نشانگرهای خطر بیماری تأثیر می گذارند. اینها شامل سطوح انسولین، پروتئین واکنشگر C، فاکتور رشد شبه انسولین یک و کلسترول هستند.
محققان این تحقیق اعلام نمودند که خصوصیت های کلیدی نوعی رژیم غذایی مطلوب بنظر می رسد که شامل مصرف متوسط تا زیاد کربوهیدرات از منابع غیر تصفیه شده، پروتئین کم اما کافی از منابع عموما گیاهی و چربی های گیاهی کافی برای تأمین حدود ۳۰ درصد انرژی مورد نیاز باشد.
در حالت ایده آل، وعده های غذایی روزانه همه در یک بازه زمانی ۱۱ تا ۱۲ ساعته انجام می شوند که امکان یک دوره ناشتا بودن روزانه را فراهم می آورد. علاوه بر این، یک چرخه پنج روزه یک رژیم ناشتا یا تقلید روزه هر سه تا چهار ماه امکان دارد به کاهش مقاومت به انسولین، فشار خون و سایر عوامل خطر برای افرادی که خطر مبتلا شدن به بیماری را دارند کمک نماید.
لونگو توضیح داد که یک رژیم غذایی طولانی مدت در زندگی واقعی می تواند شامل خیلی از حبوبات، غلات کامل و سبزیجات، مقداری ماهی، بدون گوشت قرمز یا گوشت فرآوری شده و گوشت سفید خیلی کم، شکر کم و غلات تصفیه شده همینطور میزان خوبی از آجیل و روغن زیتون و مقداری شکلات تلخ باشد.
لونگو اضافه کرد: گام بعدی تحقیق درمورد رژیم غذایی طول عمر، مطالعه ۵۰۰ نفری خواهد بود که در جنوب ایتالیا انجام می شود.
رژیم غذایی طول عمر دارای شباهت ها و تفاوت هایی با رژیم های غذایی مدیترانه ای است که اغلب در مناطق آبی بسیار قدیمی همچون ساردینیا در ایتالیا، اوکیناوا در ژاپن و لوما لیندا در کالیفرنیا دیده می شود.
رژیم های غذایی رایج در این جوامع که برای تعداد زیادی از افراد ۱۰۰ ساله یا بالاتر شناخته شده است اغلب گیاهی هستند و پروتئین نسبتا کمی دارند اما لانگو با اشاره به سفارش محدود کردن مصرف غذا به ۱۲ ساعت در روز و داشتن چندین دوره کوتاه روزه داری در هر سال توضیح داد که رژیم غذایی طولانی مدت نشان دهنده تکامل این «رژیم های ۱۰۰ ساله» است.
لونگو اشاره کرد: علاوه بر خصوصیت های کلی، رژیم غذایی طول عمر باید بر مبنای جنسیت، سن، وضعیت سلامتی و ژنتیک برای افراد تطبیق داده شود. بعنوان مثال، افراد بالای ۶۵ سال امکان دارد احتیاج به افزایش پروتئین بدون چربی برای مقابله با ضعف و کاهش توده بدن داشته باشند. نتایج تحقیق لانگو نشان داد که مقادیر بالاتر پروتئین برای افراد بالای ۶۵ سال بهتر است اما برای افراد زیر ۶۵ سال بهینه نیست.
برای افرادی که به دنبال بهینه سازی رژیم غذایی خود برای طول عمر هستند، مهم می باشد که با یک مشاور تغذیه برای شخصی سازی برنامه ای با تمرکز بر تغییرات کوچک تر که می توانند جهت زندگی به کار گرفته شوند، مشورت کنند.
لونگو بیان کرد: رژیم غذایی طولانی مدت یک محدودیت غذایی نیست که فقط سبب کاهش وزن شود بلکه یک سبک زندگی متمرکز بر کاهش پیری است که می تواند مکمل مراقبت های بهداشتی استاندارد باشد و بعنوان یک اقدام پیشگیرانه به جلوگیری از عوارض و حفظ سلامت در سنین بالا کمک کند».
نتایج این تحقیق در نشریه Cell انتشار یافته است.
منبع: خود درمانی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب