متخصص قارچ شناسی پزشكی مطرح كرد؛
شایع ترین عامل عفونت های قارچی
خود درمانی: متخصص قارچ شناسی پزشکی، در رابطه با اثرات عفونت های قارچی سیستمیک بر سلامت بدن و همچنین، اهمیت تشخیص آزمایشگاهی این عفونت ها، توضیحاتی ارائه داد.
به گزارش خود درمانی به نقل از مهر، محمد قهری اظهار داشت: عفونت های قارچی سیستمیک عفونت هایی هستند که در آنها عوامل قارچی با عبور از سدهای دفاعی طبیعی بدن، سیستم گردش خون و برخی اعضای داخلی بدن را تحت تأثیر قرار می دهند و بر حسب ابتلای ارگان های مختلفِ داخلی، علایم و نشانه های در رابطه با اعضای گرفتار ظاهر می شوند. وی ادامه داد: به طور معمول عفونت های قارچی سیستمیک دارای علایم و نشانه های اختصاصی نیستند. سلول ها و بافت های مبتلا در اثر ترشح آنزیم ها یا سموم قارچ ها و نیز به سبب رشد و تهاجم سلول های قارچی گرفتار لطمه می شوند. تعدادی از قارچ ها به عروق خونی هجوم می برند و سبب ایجاد ترومبوز در عروق، و انفارکتوس و نکروز در بافت می شوند. این دکترای علوم آزمایشگاهی اشاره کرد: تشخیص صحیح و به هنگام و درمان در زمان مناسب در کنترل عفونت های قارچی سیستمیک نقشی اساسی دارد. علاوه بر این هوشیاری و تردید کلینیکی پزشکان و پرستاران در حوزه های بالینی نیز از اهمیت بسیاری در مراقبت از سلامت بیماران در معرض خطر بالا برخوردارست. زیرا، تشخیص دیرهنگام و یا تأخیر در درمان های مناسب سبب عوارض جدی از قبیل از دست دادن عضو و یا بدشکلی اندام ها و یا مرگ بیمار می شود. قهری، به شایع ترین عامل عفونت های قارچی سیستمیک اشاره نمود و اظهار داشت: بسته به اعضا و ارگان های درگیر بیماری، شایع ترین عوامل قارچی مسبب عفونت فرق می کند. بعنوان مثال شایع ترین عامل قارچی در مننژیت قارچی، قارچ مخمری کریپتوکوکوس نئوفرمنس است، در عفونت های ریوی، شایع ترین عامل قارچی آسپرجیلوس و از بین اعضای این جنس نیز آسپرجیلوس فومیگاتوس است. شایع ترین عامل قارچی بیماری موکورمایکوز رینوسربرال، رایزوپوس آریزوس است. شایع ترین عامل سپتی سمی قارچی جنس کاندیدا و شایع ترین گونه ی کاندیدای مسبب این عفونت کاندیدا آلبیکنس است. وی در پاسخ به این پرسش که چه افرادی مستعد این عفونت ها هستند، اضافه کرد: بطور کلی افرادی که سیستم ایمنی آنها به دلیلهای مختلفِ ارثی یا اکتسابی گرفتار نقص یا لطمه شده است و به گروه جمعیتی تحت عنوان بیماران نقص ایمنی شناخته می شوند همچون افراد مبتلا به دیابت، انواع سرطان ها و لوسمی ها، بیماران دریافت کننده پیوند بافت و مغز استخوان، بیماران گرفتار سوختگی های وسیع، بیماران تحت درمان با کورتیکوستروئیدها و آنتی بیوتیک های وسیع الطیف، بیماران تحت درمان با داروهای سیتوتوکسیک، و نوتروپنی طولانی مدت در گروه پر خطر برای عفونت های سیستمیک قارچی قرار می گیرند. قهری، به نقش آزمایشگاه در تشخیص این عفونت ها اشاره نمود و اظهار داشت: با توجه به این که عفونت های سیستمیک قارچی اصولاً از علایم و نشانه های اختصاصی برخوردار نیستند تشخیص آنها به شک بالینی و استفاده از روش های آزمایشگاهی خاص وابسته است. در بین روش های آزمایشگاهی، آزمایش های مستقیم میکروسکوپی، کشت و هیستوپاتولوژی بسیار کمک کننده هستند، و در مواردی نیز از روش های ایمیونولوژیک و بیوشیمی و یا ملکولار بیولوژی کمک گرفته می شود. در حقیقت بدون کمک آزمایشگاه، تشخیص عفونت های قارچی جز بر پایه حدس و گمان صورت نمی گیرد و تشخیص قطعی عفونت ها تنها به کمک روش های آزمایشگاهی میسر است. از جانب دیگر با توجه به این که گونه های مختلف قارچ ها در مقابل عوامل دارویی ضد قارچی الگوی رفتاری متفاوتی دارند بدون تعیین هویت ارگانیسم قارچی در سطح گونه، اقدامات درمانی بصورت کامل و صحیح نمی تواند صورت گیرد و بنابر این روش های آزمایشگاهی بصورت راهنمای درمان کمک مؤثری به پزشک معالج می نمایند. وی افزود: همین طور برای تعیین حساسیت یا مقاومت عوامل قارچی نسبت به داروهای تجویز شده، اقدامات آزمایشگاهی کمک کننده است. تائید بهبودی کامل بیمار و برطرف شدن عفونت نیز با کمک آزمایشگاه انجام می شود. بطور خلاصه، آزمایشگاه در حوزه تشخیص قطعی عامل عفونت، کمک به انتخاب داروی مناسب و مؤثر، و تعیین حساسیت یا مقاومت عامل قارچی نسبت به داروی انتخابی، و نیز پایش و مونیتورینگ بهبودی بیمار خدمات خودرا ارائه می دهد. این متخصص قارچ شناسی پزشکی اظهار داشت: جمعیت بیماران در معرض خطر عفونت های قارچی در ضمن دهه های اخیر رو به افزایش گذاشته است، گروه جمعیتی خاصی تحت عنوان افراد دارای نقص ایمنی با خاصیت های مشترکی که دارند خطر بالاتری برای اکتساب انواع عفونت های قارچی دارند و برای مدیریت و درمان مناسب این دسته از بیماران، پزشکان متخصص عفونی با گرایش خاص تحت عنوان فلوشیپ نقص ایمنی و پیوند تربیت می شوند. وی ادامه داد: از جانب دیگر هر روز بر تعداد و تنوع گونه های قارچی فرصت طلب بیماری زا که این گروههای جمعیتی را تحت تأثیر قرار می دهند نیز اضافه می شود که این مسئله به تنهایی چالش های جدی و قابل توجهی را در حوزه تشخیص آزمایشگاهی و تعیین هویت قارچ در سطح جنس و گونه برای میکروبیولوژیست ها، مایکولوژیست ها و متخصصین آزمایشگاهی پدید آورده و همین طور چالش کلینیکی مهمی در انتخاب داروی مناسب برای درمان عفونت های حاصل از آنها را برای پزشکان متخصص عفونی فراهم آورده است. قهری در آخر اظهار داشت: تشخیص به هنگام و درمان مناسب این دسته از عفونت های سیستمیک از چالش های مهم طب آزمایشگاهی و بالینی است. برای تشخیص اینطور عفونت ها آزمایشات مختلفی برمبنای تجسس مواد آنتی ژنی اختصاصی و یا نشانگرهای ملکولی که اختصاص به جنس ها یا گونه ها دارد طراحی و به کار گرفته شده است. خیلی از این روش های جدید مورد تائید مراجع مربوطه قرار گرفته و تعدادی از آنها همچنان مراحل تجربی خودرا سپری می نمایند.
منبع: selftherapy.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب