واقعیت پزشکی درباره ی بیماری مزمن پسوریازیس
خود درمانی: به گزارش خود درمانی، متخصص پوست و مو اظهار داشت: پسوریازیس بیماری مزمن و خودایمنی پوست است که با وجود نقش ژنتیک و عوامل محیطی در بروز آن، درمان قطعی ندارد اما با داروهای نوین بیولوژیک قابل کنترل است.
خبرگزاری مهر - گروه سلامت: پسوریازیس، یکی از بیماریهای مزمن پوستی است که با ظاهر شدن لکه های ضخیم، خشک و نقره ای رنگ بر روی پوست شناخته می شود؛ اما فراتر از یک بیماری ساده پوستی، اختلالی خودایمنی و التهابی است که می تواند زندگی روزمره مبتلایان را تحت تأثیر قرار دهد. دکتر هوشنگ احسانی، متخصص پوست و مو و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، در گفت و گو با خبرنگار مهر با تکیه بر نقش پررنگ عوامل ژنتیکی، استرس و سبک زندگی ناسالم، هشدار داد که این بیماری با درمان قطعی همراه نیست و تنها بوسیله درمان های نگهدارنده قابل کنترل است. او همین طور به نقش تغذیه و پیشرفت های نوین دارویی در کاستن علائم این بیماری اشاره می کند. احسانی اظهار داشت: بیماری پسوریازیس یک اختلال مزمن، التهابی و خود ایمنی پوست است که به دلیلهای ناشناخته ای در بدن شکل می گیرد و در آن سیستم ایمنی بطور اشتباه به سلول های سالم پوست حمله می کند، این بیماری به طور معمول با بروز پوسته های ضخیم، خشک و نقره ای رنگ در نواحی خاصی از بدن مانند آرنج، زانو، ناحیه تناسلی و پوست سر شروع شده و در صورت عدم کنترل می تواند تمام سطح بدن را درگیر کند. ژنتیک، استرس و عوامل محیطی در بروز بیماری وی ادامه داد: با آنکه علت دقیق بروز پسوریازیس هنوز بطور قطعی مشخص نشده، اما مطالعات نشان می دهد که عوامل ژنتیکی نقش مؤثری در ابتلاء به این بیماری دارند. همین طور عواملی همچون استرس، مصرف سیگار و قلیان، لطمه پوستی، برخی داروهای قلبی و کورتونی، مکمل های بدنسازی حاوی استروئید و عفونت ها می توانند موجب تشدید علایم شوند یا شروع بیماری را تسریع کنند. علائم بالینی و اشتباه گرفتن با آرتریت بگفته احسانی؛ همچون علایم شایع این بیماری، بروز پوسته هایی شبیه به شوره ولی ضخیم تر در پوست سر، دردهای مفصلی که ممکنست با آرتریت اشتباه گرفته شود و ضایعات پوستی در نواحی خاص بدن هستند و هم اکنون، هیچ درمان قطعی برای ریشه کن سازی این بیماری وجود ندارد و تمامی درمان ها نگهدارنده و کنترل کننده محسوب می شوند.
وی اضافه کرد: روش های درمانی شامل استفاده از پمادهای موضعی کورتونی و مشتقات ویتامین D، نور درمانی (فتوتراپی) و در موارد شدیدتر، داروهای سیستمیک مانند متوترکسات و داروهای بیولوژیک جدید می شود و داروهای بیولوژیک که امروزه در دنیا مورد استفاده قرار می گیرند، توانسته اند نقش برجسته ی در کنترل طولانی مدت بیماری ایفا کنند، هرچند هزینه بالایی دارند و نیازمند نظارت پزشکی دقیق هستند. احسانی در آخر اشاره کرد: از نظر تغذیه ای، مصرف برخی مواد غذایی مانند ماهی های چرب، زردچوبه و عسل می تواند به کاهش التهاب کمک نماید. در مقابل، استعمال سیگار، مصرف قلیان و استفاده از داروهای هورمونی یا مکمل های استروئیدی، بروز یا تشدید بیماری را در پی دارند. همین طور شواهدی وجود دارد که نشان میدهد برخی داروهای قلبی و کورتونی نیز ممکنست با تشدید علایم همراه باشند.
منبع: selftherapy.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب