مکانیسم پنهان ارتباط سرطان و دیابت
به گزارش خود درمانی، خراسان رضوی مقاومت به انسولین اغلب با دیابت نوع ۲ مرتبط می باشد، حالا محققان آنرا در بیماران سرطانی پیدا کرده اند و دریافته اند که می تواند باعث گسترش سریعتر سرطان شود.
به گزارش یورکالرت، در دهه ۱۹۲۰، محققان دریافتند که بیماران مبتلا به سرطان، ادراری با بوی شیرین دارند. اول، پزشکان متحیر اما خیلی زود متوجه شدند که این نتیجه افزایش سطح قند خون است. پروفسور لیکه سایلو می گوید: این یکی از نخستین چیزهایی بود که در مورد بیماران سرطانی یاد گرفتیم.
ادرار با بوی شیرین نشان دهنده تأثیر سرطان بر سطح قند خون بدن است اما چگونه؟ تحقیق جدید برای پاسخ به این سؤال آماده است؛ در حالیکه مطالعات قبلی ارتباط بین سرطان و انسولین را بررسی نموده اند، تحقیق جدید لیکه سایلو و همکارانش نخستین پژوهشی است که بهترین یافته ها را در مورد این مورد جمع آوری کرده است و به نظر می آید پاسخ روشن باشد.
لیکه سایلو، محقق اصلی تحقیق جدید، بیان نمود: در بیماران سرطانی، سلول ها به خوبی به هورمون انسولین پاسخ نمی دهند ازاین رو برای ایجاد همین اثر در بیماران سرطانی به انسولین بیشتری نیاز است. اگر از مقاومت به انسولین رنج می برید، بدن شما مجبور به تولید بیش از اندازه معمول انسولین است تا بتواند قند خون را تنظیم کند ازاین رو توانایی بدن برای پاسخ به انسولین هم در بیماران سرطانی و هم در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ مختل می شود.
علایم دیابت نوع ۲ مانند خستگی و افزایش تشنگی و ادرار به تدریج ایجاد می شود ازاین رو به سختی قابل تشخیص می باشد. در بیماران سرطانی، تشخیص مقاومت به انسولین حتی دشوارتر است چونکه آنان از قبل، بعضی از این علایم، بعنوان مثال خستگی را تجربه می کنند.
انسولین می تواند سبب تکثیر سلول های سرطانی شود
غیر از نتایج منفی مقاومت به انسولین، این وضعیت همینطور می تواند سبب تکثیر سلول های سرطانی شود.
دیگر محقق این تحقیق، جوآن مرمول توضیح داد: ما از مطالعات سلولی، مطالعات حیوانی و برخی مطالعات انسانی می دانیم که انسولین یک هورمون رشد است و همین اثر را روی سلول های سرطانی دارد. یعنی سطح بالای انسولین می تواند سبب رشد سریع تر سلول های سرطانی شود. البته، این امر می تواند یک مشکل بزرگ برای بیماران سرطانی باشد.
علاوه بر این، مقاومت به انسولین می تواند بر ساخت پروتئین در عضلات تأثیر بگذارد. به این معنا که اگر بدن نتواند به انسولین پاسخ دهد، توده عضلانی و قدرت خویش را از دست می دهد و این مشکل بزرگی برای خیلی از بیماران سرطانی است. در مجموع، سرطان و مقاومت به انسولین ترکیب بسیار بدی است.
لیکه سایلو امیدوار است، سرطان شناسان بررسی سطح قند خون بیماران را آغاز کنند حتی زمانیکه طبیعی به نظر می آید چونکه تشخیص مقاومت به انسولین می تواند دشوار باشد، به این علت که بدن به آسانی با تولید انسولین بیشتر آنرا جبران می کند.
سایلو اضافه کرد: پزشکان اگر متوجه شوند که بیمار از مقاومت به انسولین رنج می برد، باید درمان آنرا آغاز کنند. ما قادر به درمان مقاومت به انسولین هستیم چونکه دانش عمیقی در مورد این بیماری داریم، ما فقط عادت داریم آنرا با دیابت نوع ۲ مرتبط نماییم. با این وجود، جنبه های ارتباط احتیاج به تحقیق بیشتری دارد.
وی ابراز کرد: گام بعدی کوشش برای تعیین اینست که چه کسانی گرفتار مقاومت به انسولین می شوند. کدام بیماران سرطانی در اینجا در معرض خطر هستند؟ آیا آنان نوع خاصی از سرطان یا عوامل خطر خاصی دارند؟ یا شاید با درمان مرتبط است؟
سایلو تصریح کرد: هنگامی که افراد در معرض خطر بالای مبتلا شدن به این بیماری را شناسایی کردیم، امیدوارم شاهد مطالعات طولانی مدت بیشتری در مورد درمان مقاومت به انسولین باشیم و این که آیا این درمان بر بیماران تأثیر مثبتی دارد یا خیر.
یافته های این تحقیق در مجله Acta Oncologica انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب